Ponieważ wszystko płynie - płyń i Ty.
Drogi przybyszu, pozwól że użyję słów z dawnego przeboju: Niech Cię wiedzie dobry wiatr...
Pierwszy raz w życiu zapłakałem 01 stycznia 1946 r. w Gogołowicach na Dolnym Śląsku. Tego dnia się urodziłem.
Bardzo nie lubię:
- nudnych sporów polityków, które przywodzą mi na myśl brazyliskie seriale i tych również nie oglądam,- szpanerstwa, cynizmu i działania pod publikę,
- kolorowych tygodników - kto kogo, kto komu, kto z kim...
Uwielbiam włóczyć się po nieużytkach, miedzach i wszelkiego rodzaju bezdrożach, gdzie mogę
chłonąć zapachy łąk, pól i nagrzanej słońcem ziemi. Nie szwendam się sam. Towarzyszem moich wędrówek jest lustrzanka Nikona, która pomaga mi podejrzeć to, co piszczy w trawie.
I z takich wypraw wracam z jakimś łupem. Nie wierzysz? To chodź ze mną.
Lubię bardzo kwiaty dziko rosnące.
Popatrz na kwiatek po prawej stronie i policz jego płatki. Mowisz, że jest ich dziesięć?
Widzisz teraz, że płatków jest tylko pięć i są one głęboko powcinane, a tym samym mogą kazdego zmylić.
A ta niewielka roslinka to kurzyślad.
Wiesz dlaczego się tak nazywa?
Te roślinki służyły kiedyś do utrzymywania czystości.Wiesz jakim sposobem?
Motyle.
Na nazwie tego wiosennego motylka można
zorzynek rzeżuchowiec.
Ja nazywam go dyktandowym motylkiem.
Zorzynek, ponieważ końce skrzydełek swoim ubarwieniem przypominają zorzę poranną, a rzezuchowiec ponieważ gąsienice tego motyla pożywiają się rzeżuchą łąkową . Niestety, końcówki skrzydełek są szare.
Czerwończyk dukacik: po lewej samczyk, po prawej pani jego serca.
Czy wiesz, że poczwarkami niektórych modraszków opiekują się mrówki
To tylko z pozoru dwa różne gatunki motyli
To jest rusałka kratkowiec pokolenie wiosenne (po lewej) i pokolenie letnie.
Kwiaty w lesie
Mam zamiar napisać parę słów o moich wrażeniach z gór
Karkonosze
Izerskie
Rudawy Janowickie
Kaczawskie
Jeszcze napiszę o sobie i będą się pojawiać nowe posty ze zdjęciami.
Serdecznie zapraszam do obejrzenia moich zdjęć kwiatów, motyli ptaków i widoków, które się znajdują w galerii: Barwa i kształt w Ogrodniczce
* * * *
Janie, napisz coś więcej, proszę, o roślinach pomagających w utrzymaniu czystości, o kwiatkach niby dziesięciopłatkowych i o tych od kurzych śladów, bo wzbudziłeś ciekawość i zamilkłeś:)
OdpowiedzUsuńTe co pomagają w utrzymywaniu czystości to: mydlnica i żarnowiec miotlasty.
OdpowiedzUsuńKurzyślad swą nazwę zawdzięcza unerwieniom lisków. które kształtem przypominają ślad kury na piasku..
Ej, Janku, nie zbędziesz mnie tak szybko:) Napisz, w jaki sposób te rośliny pomagają w czystości. Wywar do mycia się z nich robi, czy jak? A miotlasty dlatego, że miotły się z nich robiło?
OdpowiedzUsuńMasz sfotografowane te kurze ślady, czyli liście? Mógłbyś coś zamieścić tutaj...
Wiem, jesteś Krzysztof Dociekliwy. Ja często tez tak mam. Ale bywają chwile, że zostawiam cos na później (niech się przegryzie).
OdpowiedzUsuńTak dawniej gdy nie znano mydła z mydlnicy sporządzano wywar, który się wyśmienicie pieni, i prano w nim koronki oraz jedwabie. Pamiętam, ze w okresie kryzysu , (gdy brakowało nawet mydła) w jakiejś gazecie czytałem o wykorzystaniu mydlnicy do celów higienicznych.
Żarnowiec miotlasty - nazwa (drugi człon) mówi wszystko. Z jego łodyg bardzo szybko można sporządzić miotłę bardzo elastyczną. Wykonanie miotły brzozowej trwa trochę dłużej, gdyż należy odpowiednio przepołowić witki tego pięknego drzewa.
Osobiście znam osobę, która do wykonania mioteł wykorzystywała jednocześnie witki brzozowe i gałązki żarnowca miotlastego (pół na pół). Taka miotła była trwała i bardzo elastyczna.
Cześć, Janku.
OdpowiedzUsuńZ dzieciństwa pamiętam własnoręcznie wykonane miotły sprzedawane na targach, ale o mydlnicy nie wiedziałem, chociaż nie raz przychodziła mi do głowy myśl o sposobach prania w dawnych czasach.
Wiesz, Janku, gdy wspomnę wiele obrazów z dzieciństwa, uświadamiam sobie, jaki już jestem stary, bo obrazy te wydają się odległe o setki lat, z zupełnie innej epoki, zupełnie już niezrozumiałej dla młodych ludzi. Nie tylko miotlarze odeszli, ale i ci, co chodzili od domu do domu z nożną szlifierką na plecach i ostrzyli ludziom noże i siekiery. Pamiętasz takich? Mnie, chłopaka zafascynowanego wojskiem, najbardziej ciekawił granat, jaki każdy z nich miał przypięty do swojego warsztatu. Zdaje się, że używali go jako pojemnik na wodę do chłodzenia ostrzy, ale dlaczego akurat ciężką skorupę granatu – nie wiem.
Ty, Krzysztof stary? To niemożliwe. Gdy śledzę Twoje wpisy, mam wrażenie ,że jesteś facetem w sile wieku. Ale wiem dobrze, o czym mówisz. Upływ czasu ma ogromne znaczenie. I zmienia się w nas poczucie czasu. Niejednokrotnie brakuje nam dnia na wykonanie czegoś. Gdy wspominam młodość, to mam wrażenie, że dzień mi się wtedy dłużył. Nie mogłem się wtedy doczekać dorosłości. Tak, masz rację, obrazy z dzieciństwa wracają do nas często i wydają się one nieproporcjonalnie coraz bardziej odległe. Nie zapomniałem szlifierzy, oni ostrzyli rownież piły i nożyczki, lecz niestety skorupy granatu nie pamiętam. Taaak, upływ czasu...
OdpowiedzUsuńA ja cierpliwie poczekam na wrażenia z Gór Izerskich moich ukochanych ;)
OdpowiedzUsuńDzień dobry,
OdpowiedzUsuńDziękuję za wpis na moim "blogu" i za wzbudzenie we mnie ciekawości czy nie mamy czasami wspólnych znajomych. Wszak moja mama z domu Owczarek, w Miłoradzicach wychowana, a i w Miłosnej Owczarki swoje siodło mają. Gogołowice od Miłosnej i Miłoradzic rzut kamieniem leżą :-)
Pozdrawiam serdecznie,
Piotr.
Z Gogołowic wyjechaliśmy, gdy miałem jedenaście lat. Od tamtej pory upłynęło sześćdziesiąt dwa lata i pamiętam tylko niektóre nazwiska z Gogołowic. Miłoradzice i Miłosna, jak powiedziałeś, leżą o rzut beretem, lecz niestety nie pamiętam ich mieszkańców.
Usuń